ΕΘΝΙΚΟ ΧΡΕΟΣ ΟΛΩΝ ΜΑΣ
==========================
Μήνυμα του Μίκη Θεοδωράκη
Θέλω να εκφράσω μια μεγάλη απορία που με βασανίζει εδώ και καιρό: Σκοπιανοί και ορισμένοι Αμερικανοί φίλοι τους μας έχουν ζαλίσει εδώ και πολλά χρόνια ότι είναι τάχα οι μοναδικοί Μακεδόνες και ότι η γλώσσα τους είναι η Μακεδονική, δηλαδή αυτή περίπου που μιλούσε ο Μέγας Αλέξανδρος. Κι αυτά τα τερατώδη ψέματα διδάσκονται σαν αλήθειες σε ξένα Πανεπιστήμια, ενώ πάνω από 100 Κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο τα έχουν εμπράκτως αποδεχθεί σαν ιστορικές αλήθειες.
Ιδού λοιπόν η απορία μου: Υπήρξε έως τώρα από την πλευρά μας η οφειλόμενη επιστημονική αποκάλυψη όλης αυτής της γελοιότητας; Αν ναι, με ποιους επιστημονικούς τρόπους και αν όχι, γιατί; Αφού είναι βέβαιο πως αυτοί οι άνθρωποι είναι καθαρόαιμοι Σλαύοι και η γλώσσα τους είναι καθαρά Σλαυική. Πού είναι η Βουλή των Ελλήνων, η Ακαδημία Αθηνών, τα Ελληνικά Πανεπιστήμια, οι Έλληνες ιστορικοί και γλωσσολόγοι, ώστε με ακλόνητες επιστημονικές αναλύσεις να αποκαλύψουν την αλήθεια στην παγκόσμια κοινή γνώμη, τις κυβερνήσεις, τα Πανεπιστήμια, τα ΜΜΕ των άλλων κρατών, όπως ακριβώς κάνουν οι Σκοπιανοί ανενόχλητοι και μόνοι εδώ και δεκάδες χρόνια; Πώς αξιοποιούνται οι επιστημονικές αναλύσεις και μελέτες ξένων καθηγητών και ειδικών που αποδεικνύουν περίτρανα την αλήθεια των δικών μας θέσεων και γελοιοποιούν τους ισχυρισμούς των Σκοπιανών;
Ιδιαίτερα σε χώρες όπως ο Καναδάς και η Αυστραλία, όπου κυριολεκτικά «σαρώνουν» οι Σκοπιανοί, οι δυστυχείς συμπατριώτες μας μένουν ακάλυπτοι και παραπονεμένοι, εγκαταλελειμμένοι από την Πατρίδα Μητέρα τους που … σφυρίζει αδιάφορα.
Οι Σκοπιανοί έχουν γεμίσει τις μεγάλες Βιβλιοθήκες όλου του κόσμου με χιλιάδες βιβλία, έτσι που στο τέλος, μπροστά σ’ αυτή τη σιωπηλή αντιμετώπιση αυτών των παραμυθιών να αρχίζουν να πιστεύουν και οι ίδιοι, ότι είναι … κατ’ ευθείαν απόγονοι του Φιλίππου και της Ολυμπιάδος! Κι έτσι φτάσαμε ως εδώ, να μας κατηγορούν ότι είμαστε … κατακτητές της Θεσσαλονίκης!
Ας κάνουμε όλοι κάτι, πριν είναι πολύ αργά.. Εγώ τουλάχιστον κάνω ό,τι μπορώ, αδιαφορώντας αν
μερικοί εξακολουθούν να με θεωρούν «εθνικιστή», και επομένως προκατειλημμένο..Επειδή πιστεύω ότι αποτελεί μέγα εθνικό λάθος να χαρίσουμε , τουλάχιστον εμείς, ένα τόσο ιερό όνομα όπως είναι η Μακεδονία, που τόσο ιστορικά όσο και πολιτιστικά είναι δικό μας, όπως η Θράκη, η Θεσσαλία, η Ήπειρος και η Κρήτη. Και προπάντων, να αφήσουμε την υπεράσπισή του, στα χέρια μερικών νεόκοπων, αμφιλεγόμενων, υπερπατριωτών..
Μίκης Θεοδωράκης - 8.4.09
Γλωσσικές παραχαράξεις
Η «Μακεδονική» των Σκοπίων και τα περί σλαβομακεδονικής μειονότητας
Γ. ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?p=17311#17311
http://tovima.dolnet.gr/print_article.php?e=B&f=15426&m=B16&aa=1
Είναι αληθινά άξιο περιεργείας (και μελέτης) πώς μια τόσο μικρή χώρα, τα Σκόπια, μπορεί να έχει τόσο μεγάλες φιλοδοξίες (και απαιτήσεις) αλλά και τόσο μικρή επαφή με την πραγματικότητα. Επειδή μάλιστα τις τελευταίες εβδομάδες στην (έξωθεν υπαγορευόμενη) πολιτική των Σκοπίων «παίζει» και το θέμα τής γλώσσας, τής (ψευδώνυμης) «μακεδονικής» γλώσσας των Σκοπίων και τής (επινοηθείσης) «μειονότητας» που μιλάει δήθεν επίσης τη «Μακεδονική» των Σκοπίων, αξίζει να πούμε τα πράγματα με το «επιστημονικό» όνομά τους, όπως το έχουμε ήδη κάνει από το 1992 με τον συλλογικό τόμο που εκδώσαμε με τίτλο «Η γλώσσα τής Μακεδονίας: Η αρχαία Μακεδονική και η ψευδώνυμη γλώσσα των Σκοπίων»1 (Ας σημειωθεί ότι η Ελληνική Πολιτεία δεν έστερξε ποτέ - μολονότι ζητήθηκε - να προβεί σε έκδοση τού βιβλίου στην αγγλική γλώσσα, ώστε να γίνουν ευρύτερα γνωστές οι ελληνικές επιστημονικές θέσεις επί τού θέματος.)
Οσο ενδιαφέρει το θέμα μας και για να καταλάβει ο αναγνώστης τι πράγματι συμβαίνει, εξηγούμε ότι έχουμε τρεις γλώσσες που είτε διαφέρουν τελείως μεταξύ τους (η Ελληνική τής Μακεδονίας από τη σερβοβουλγαρική γλώσσα των Σκοπίων καθώς και από τη βουλγαρικής προελεύσεως διάλεκτο που είναι γνωστή ως Σλαβομακεδόνικα) είτε διαφέρουν μερικώς (η Σερβοβουλγαρική των Σκοπίων από το βουλγαρικό ιδίωμα που μιλήθηκε - σε περιορισμένη έκταση - σε συνοριακές περιοχές τής Ελλάδος από έλληνες ομιλητές, οι οποίοι μαζί με την Ελληνική γνώριζαν - οι μεγαλύτερες ηλικίες - και τα λεγόμενα Σλαβομακεδόνικα).
* Η Ελληνική τής Μακεδονίας
Είναι η κατ' εξοχήν Μακεδονική, δηλαδή η Ελληνική που μιλούσαν οι Ελληνες τής Μακεδονίας από την αρχαιότητα και - στην εξέλιξή της - μέχρι σήμερα. Πρόκειται για τη γλώσσα τού Φιλίππου, τού Μεγάλου Αλεξάνδρου και των άλλων Ελλήνων τής αρχαίας Μακεδονίας, για μια αρχαία δηλαδή ελληνική διάλεκτο δωρικού περισσότερο χαρακτήρα2, που χρησιμοποιήθηκε κυρίως στον προφορικό λόγο, αφού στον γραπτό λόγο και στον επίσημο προφορικό λόγο υιοθετήθηκε νωρίς, για πολιτικούς λόγους, η αττική διάλεκτος στην οποία σώζονται χιλιάδες επιγραφών από τη Μακεδονία.
* Η Σερβοβουλγαρική των Σκοπίων
Είναι η πρόσφατη - μέσα τού 20ού αιώνα - γλώσσα τού κράτους των Σκοπίων (το οποίο ιδρύθηκε, ως γνωστόν, επί Τίτο το 1944). Πρόκειται για μία βουλγαρική γλώσσα (ο αρχικός πληθυσμός τής περιοχής ήταν βουλγαρικός και πάντοτε οι Βούλγαροι διεκδικούσαν αυτή την περιοχή που θεωρούσαν δική τους - άλλωστε οι κάτοικοι τής περιοχής ονομάζονταν Bugari3 «Βούλγαροι»!). Η γλώσσα αυτή, με τεχνητό καθαρώς τρόπο, από ομάδα γλωσσολόγων που συγκροτήθηκε επί τούτω «εκσερβίστηκε» (!), εισήχθησαν δηλαδή σε αυτήν λεξιλόγιο και γραμματικά στοιχεία από τις γύρω περιοχές που μιλούσαν Σερβικά, ώστε να μειωθεί ο βουλγαρικός γλωσσικός χαρακτήρας της και να αποκτήσει σερβική γλωσσική μορφή, που ήταν απαίτηση τής Ενωμένης Σερβίας τού Τίτο, τής Γιουγκοσλαβικής δηλαδή Δημοκρατίας. Αρα, η γλώσσα των Σκοπίων είναι μια σερβοβουλγαρική γλώσσα4, μια τεχνητά εκσερβισμένη Βουλγαρική, που επιβλήθηκε ως επίσημη γλώσσα για προφανείς λόγους και που οι Βούλγαροι την ονόμασαν «κολισεφσκική» γλώσσα (ως επινόηση και εκτέλεση τού σκοπιανού πολιτικού Κολισέφσκι!). Από μόνοι τους οι Σκοπιανοί έδωσαν σε αυτή τη γλώσσα, τη Σερβοβουλγαρική, την παραπλανητική και ψευδώνυμη ονομασία «Μακεδονική» (!), ώστε να αποφύγουν τις βουλγαρικές διεκδικήσεις και να αποκρύψουν μαζί τη βουλγαρική προέλευση τής γλώσσας τους. Περαιτέρω, για να ιδιοποιηθούν με τον τρόπο αυτόν μιαν ονομασία (Μακεδονική) που τους προσέδιδε κύρος και ιστορικό βάθος (μέσω τής πλαστής ταύτισής τους με το ένδοξο και παγκοσμίως γνωστό όνομα τής Μακεδονίας τού Μ. Αλεξάνδρου) και, τέλος, - επειδή το θράσος τους δεν έχει όρια... (ας θυμηθούμε το αεροδρόμιο «Μ. Αλέξανδρος» των Σκοπίων (!) και τους σκοπιανούς στρατιώτες με αρχαιοελληνική ενδυμασία και σάρισα (!) που υποδέχτηκαν στα Σκόπια τον αρχηγό τής φυλής των Χούνζα στο Πακιστάν ως απογόνους τού Μ. Αλεξάνδρου (!) - για να προβούν σε πιθανές διεκδικήσεις οψέποτε θα δινόταν ευκαιρία αλλαγής των συνόρων στα Βαλκάνια. Με την ανοχή και την αβελτηρία τής επίσημης Ελληνικής Πολιτείας (μην ξεχνάμε ότι στις δεκαετίες '70 και '80 εθεωρείτο «εθνικιστικό» να μιλάς για τις παραχαράξεις των Σκοπιανών, στην εποχή δε τού Τίτο, για άλλους λόγους η αναφορά σε τέτοια θέματα εθεωρείτο ταμπού!) η ονομασία «Μακεδονία» για τα Σκόπια και «μακεδονική γλώσσα» για τη Σερβοβουλγαρική των Σκοπίων διαδόθηκαν ευρύτερα και σχεδόν καθιερώθηκαν διεθνώς, δίνοντας έτσι το μοναδικό επιχείρημα που, με κάποια δόση αληθείας, υπερχρησιμοποιούν οι Σκοπιανοί.
* Τα Σλαβομακεδόνικα
Ο αυστριακός καγκελάριος Αλφρεντ Γκουζενμπάουερ δεξιά συζητεί με τον σκοπιανό πρωθυπουργό Νίκολα Γκρούεφσκι στο περιθώριο της συνάντησης κορυφής για την ασφάλεια στη Νοτιοανατολική Ευρώπη, η οποία πραγματοποιήθηκε στο Σάλτσμπουργκ στις 27 Ιουλίου 2008
Είναι μια διάλεκτος ελάχιστων ελληνοβουλγαρικών συνοριακών περιοχών, όπου ένας μικρός αριθμός Ελλήνων παράλληλα με την Ελληνική γνώριζαν (οι παλαιότεροι) και μια βουλγαρικής προελεύσεως διάλεκτο, όπως συμβαίνει ανέκαθεν και παγκοσμίως με μερικές συνοριακές ομάδες τού πληθυσμού πλείστων χωρών. Ας σημειωθεί ότι λόγω τού δίγλωσσου χαρακτήρα των ομιλητών και λόγω τής διαφορετικής βουλγαρικής διαλεκτικής προέλευσής της και, βεβαίως, λόγω τού ότι αυτή η (αποκλειστικά προφορική) διάλεκτος δεν εκσερβίστηκε, όπως η Βουλγαρική των Σκοπίων, τα Σλαβομακεδόνικα δεν ταυτίζονται με τη Σερβοβουλγαρική των Σκοπίων. Τα Σκόπια, βεβαίως, με (αμερικανικής εμπνεύσεως
Γκρουεφσκική επινόηση άρχισαν πρόσφατα να προκαλούν, ισχυριζόμενα ότι τα Σλαβομακεδόνικα είναι η ίδια δήθεν γλώσσα με την ψευδώνυμη «Μακεδονική» των Σκοπίων και άρα στην Ελλάδα υπάρχει λόγω τής γλώσσας σκοπιανή μειονότητα, που πρέπει να αναγνωρίσει η Ελλάδα!.. Πρόκειται για παρανοϊκή σύλληψη, που προσφέρεται για ευφάνταστη θεατρική παράσταση με πιθανό τίτλο «Από τον Κολισέφσκι στον Γκρούεφσκι»!* Οι τρεις γλωσσικές παραχαράξεις
Από τη σύντομη αυτή προσέγγιση ενός πολύ μεγάλου στη σημασία του θέματος με ποικίλες προεκτάσεις (εθνικές, πολιτικές, ιστορικές, πολιτισμικές κ.ά.) φαίνονται, νομίζω, οι γλωσσικές παραχαράξεις που έχουν διαπραχθεί από πολιτικά, κυρίως, πρόσωπα μιας μικρής χώρας που δεν τη χωρίζει, στην πραγματικότητα, τίποτε από την Ελλάδα. Πρώτη γλωσσική παραχάραξη είναι εκείνη τού ονόματος των Σκοπίων, που ανεχτήκαμε - είναι αλήθεια και είναι δική μας ασυγχώρητη ιστορική ευθύνη - να ονομασθεί Μακεδονία ό,τι προηγουμένως αποκαλείτο «περιοχή τού Βαρδάρη» (Vardarska Banovina). Δεύτερη γλωσσική παραχάραξη τής Βουλγαρικής ή Σερβοβουλγαρικής γλώσσας των Σκοπίων ως Μακεδονικής (με προφανείς συνειρμικές συνδέσεις και σκόπιμες συγχύσεις με την Ελληνική τής Μακεδονίας). Τρίτη γλωσσική παραχάραξη - εξίσου απύθμενης θρασύτητας - είναι η προσπάθεια δημιουργίας σλαβομακεδονικής μειονότητας στην Ελλάδα με βάση τη δήθεν ταυτότητα τής γλώσσας μικρής ομάδας Ελλήνων με την ψευδώνυμη Μακεδονική των Σκοπίων και το ψευδεπίγραφο Μακεδονικό κράτος των Σκοπίων.
Η όλη υπόθεση θα ήταν για γέλια, αν είχαμε μόνο δείξει εγκαίρως στη διεθνή Κοινότητα πόσο γελοία είναι. Τώρα έχει γίνει και προκλητική και ίσως έξωθεν πολλαπλώς εκμεταλλεύσιμη καθ' εαυτήν και στις προεκτάσεις της.
1. Γ. Μπαμπινιώτη (επιστημ. εκδ.): Η γλώσσα τής Μακεδoνίας. Η αρχαία Μακεδoνική και η ψευδώνυμη γλώσσα των Σκoπίων. (Αθήνα, 1992: Ολκός), 276 σελ. [Περιλαμβάνει μελέτες των: Γ. Μπαμπινιώτη, Γ. Χατζιδάκι, Ν. Π. Ανδριώτη, Μ. Σακελλαρίου, Ι. Καλλέρη, Α. Ι. Θαβώρη, Γ. Ντελόπουλου, Α. Παναγιώτου.]
2. Γ. Μπαμπινιώτη: Η θέση τής Μακεδoνικής στις αρχαίες ελληνικές διαλέκτoυς. Περιοδικό Γλωσσoλoγία 7-8 (1989), σ. 53-69.
3. Ο μεγάλος ιταλός ινδοευρωπαϊστής γλωσσολόγος Vittore Pisani (Il Macedonico, περιοδικό Paideia 12, 1957, σ. 250) γράφει «πράγματι ο όρος μακεδονική γλώσσα [εννοεί τη γλώσσα των Σκοπίων] είναι προϊόν πολιτικής ουσιαστικά προέλευσης». Ο δε ειδικός σλαβιστής γλωσσολόγος, ο Γάλλος Αndrι Vaillant (Le probleme du Slave Macidonien περιοδικό Bulletin de la Sociitι de Linguistique de Paris 39, 1938, σ. 205), είναι αυτός που τονίζει ότι «το όνομα Bulgari είναι στην πραγματικότητα η εθνική ονομασία των Σλάβων τής Μακεδονίας, πράγμα που δείχνει πως (οι Σλάβοι τής περιοχής αυτής) υιοθέτησαν το όνομα Βούλγαροι που τους έδωσαν οι Σέρβοι».
4. Ο γερμανός γλωσσολόγος Heinz Wendt, (Sprachen 1961, σ. 285, λ. Slawische Sprachen), μιλώντας για τις σλαβικές γλώσσες, λέει: «Αν κατατάξει κανείς τις σλαβικές γλώσσες με βάση τη σημερινή τους δομή, πρέπει να θεωρήσει τη Βουλγαρική και τη Μακεδονική, [εννοεί τη γλώσσα των Σκοπίων] λόγω των εξεχουσών δομικών ιδιαιτεροτήτων τους, ως αυτοτελή ομάδα και να την αντιπαραθέσει προς όλες τις άλλες σλαβικές γλώσσες».
Ο κ. Γεώργιος Μπαμπινιώτης είναι καθηγητής της Γλωσσολογίας, πρόεδρος του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού, τ. πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Από τον "Ελεύθερο Τύπο της Κυρακής"
Η μαρτυρία του Μίκη
Η αντιπαράθεση για το όνομα με τον Κ. Μητσοτάκη, όπως την περιγράφει ο ίδιος ο Μ. Θεοδωράκης με κείμενό του
Τη μαρτυρία του για το πώς διαμορφώθηκε η ελληνική στάση έναντι των Σκοπίων, επί διακυβέρνησης Μητσοτάκη, αλλά και την έντονη διαφωνία του για όσα τελικώς επελέγησαν, καταθέτει στον ΕΤ.Κ ο Μίκης Θεοδωράκης. Ο μεγάλος μουσικοσυνθέτης, μέσα από κείμενα και ντοκουμέντα εκείνης της εποχής, προβάλλει τη θέση ότι η Ελλάδα όφειλε και οφείλει να μην αποδεχθεί κανενός είδους συμβιβασμό για το όνομα του γειτονικού κράτους, καταλογίζει, μάλιστα, σοβαρές ευθύνες σε όλο τον πολιτικό κόσμο από το 1944 μέχρι σήμερα για το πρόβλημα που δημιουργήθηκε.
Το κείμενο που παραχώρησε στον ΕΤ.Κ ο Μίκης Θεοδωράκης έχει ως εξής:
«Το θέμα των Σκοπίων ανέκυψε το Νοέμβριο του ’91. Επειδή τα Σκόπια είχαν δραστηριοποιηθεί με το σύνταγμα και με την προπαγάνδα την οποία έκαναν, αποφάσισε η κυβέρνηση να φέρει το θέμα στο Υπουργικό Συμβούλιο. Ο Σαμαράς ήδη ευρίσκετο στις Βρυξέλλες στο Συμβούλιο Υπουργών. Ηταν Παρασκευή αυτή η κρίσιμη συνάντηση. Ερχεται λοιπόν στην ημερήσια διάταξη το θέμα των Σκοπίων. Με εισήγηση φυσικά του προέδρου της κυβέρνησης, του κ. Μητσοτάκη.
Την προηγουμένη τον επισκέφθηκα στο γραφείο του, στου Μαξίμου, και του είπα ότι «χαίρομαι που θα συζητηθεί το πρόβλημα αυτό, γιατί είναι ένα πρόβλημα για το οποίο εσείς οι Ελληνες πολιτικοί θα πρέπει να ντρέπεστε διότι αφήσατε από το 1944 να αιωρείται το όνομα Μακεδονία, έστω και στα πλαίσια της Γιουγκοσλαβίας». Του διεμήνυσα, λοιπόν, ότι ήρθε η στιγμή της εθνικής αποκατάστασης.
«Αύριο στο Υπουργικό Συμβούλιο να θέσεις για πρώτη φορά το θέμα του ονόματος. Διότι αν δεν το θέσεις, θ’ αποκαλύψω γράμματα και μπροσούρες που μιλάνε για μεγάλη Μακεδονία». Μου λέει, «μην το συζητάς, εάν το κάνουμε θα απομονωθούμε διεθνώς». «Υπάρχει», πρόσθεσα, «και ένας άλλος λόγος πιο σοβαρός ακόμα. Οτι αυτή τη στιγμή που πηγαίνουμε σε εθνική διάλυση, το εθνικό κύτταρο δεν λειτουργεί. Ολα διαλύονται καθημερινά. Αυτός είναι ένας στόχος που μπορεί να συσπειρώσει σήμερα.
Σ’ όλη αυτή την πολιτική που ασκείται στο λαϊκισμό, ας προτάξουμε και ένα ιδανικό μπροστά, να συσπειρωθούμε όλοι μαζί. Μου απάντησε «αυτή την ατιμία δεν πρόκειται να την κάνω ποτέ στον ελληνικό λαό. Είναι κάτι που δεν το πιστεύω. Θα μας απομονώσει. Και σε παρακαλώ πολύ, αύριο στο Υπουργικό Συμβούλιο να μην επιμείνεις. Ασε να κάνω την εισήγηση και σε παρακαλώ πολύ να μη θέσεις τέτοιο θέμα. Γιατί το θεωρώ ανώριμο και δεν προχωρεί».
Την επομένη στο Υπουργικό Συμβούλιο είδε ότι ήμουν συνοφρυωμένος και είχα αποφασίσει να μιλήσω. Είπε ότι σήμερα θα αποφασίσουμε για τις οδηγίες που θα δώσουμε στον Αντώνη Σαμαρά στις Βρυξέλλες και θα επιδιώξουμε να γίνει θέση της Κοινότητας. Ποιες είναι αυτές; 1) Ορος, ότι τα Σκόπια θα πρέπει να σταματήσουν την ανθελληνική προπαγάνδα και να απαλείψουν τα επιλήψιμα σημεία από το σύνταγμά τους. «Συμφωνείτε;». «Συμφωνούμε», απάντησαν οι υπουργοί. Πάει αυτό, κλείσαμε. «Μια στιγμή, κ. Πρόεδρε», του λέει ο Αθανάσιος Κανελλόπουλος. «Τι συμβαίνει, Θανάση;» «Υπάρχει ένα δεύτερο σημείο που θα πρέπει να προσθέσουμε». «Ποιο είναι;». «Το θέμα της εθνικότητας». «Γιατί δεν υπάρχει μακεδονική εθνικότητα. Εδώ πρόκειται για παραμόρφωση της Ιστορίας. Συμφωνείτε;». Συμφωνούμε.
Δύο λοιπόν όροι. Ζητάω ξαφνικά το λόγο. «Μίκη, περί τίνος πρόκειται;». «Υπάρχει ένα τρίτο σημείο, κύριε πρόεδρε». «Ποιο;». «Το όνομα Μακεδονία». «Τι εννοείς;». Και πήγε να το κλείσει. Οι υπουργοί όμως επέμεναν να μιλήσω. Αναπτύσσω λοιπόν τις απόψεις μου: Το όνομα Μακεδονία είναι το όχημα, με το οποίο περνάνε την προπαγάνδα τους. Λέγοντας ότι είναι Μακεδόνες, όλη η Μακεδονία, η Βόρειος Ελλάδα είναι υπό ελληνική κατοχή.
Δηλαδή η ουσία είναι εκεί. Εγινε μια ασχήμια πενήντα ολόκληρα χρόνια, ας κάνουν την αυτοκριτική τους εκείνοι που το δέχτηκαν αλλά από δω και μπρος πρέπει να αρχίσουμε μια νέα ιστορία. Είμαστε υπεύθυνοι μπροστά στον ελληνικό λαό. Να τελειώσει η καπηλεία. Ενθουσιάζονται οι υπουργοί και λένε «κύριε πρόεδρε συμφωνούμε». Τι να κάνει ο Μητσοτάκης, είπε «γράψτε και Μακεδονία». Ετσι προστέθηκε η Μακεδονία.
Βέβαια τότε δεν μπορούσα να προβλέψω την αντίδραση της διεθνούς κοινής γνώμης στο αυταπόδεικτο δίκαιό μας. Αντίθετα, ήμουν βέβαιος ότι η Ευρώπη και λόγω του ότι είμαστε στην ΕΟΚ θα ενίσχυε το αίτημά μας. Οπως επίσης δεν μπορούσα να προβλέψω ότι ένα τόσο ευαίσθητο εθνικό θέμα θα γινόταν αντικείμενο μιας άγριας και τόσο επιζήμιας εθνικά κομματικής εκμετάλλευσης.
Μέσα σ’ αυτό το κλίμα σύγχυσης και εσωκομματικών αντιπαραθέσεων κι ενώ το αίτημα για κάθαρση είχε καταλαγιάσει, υπέβαλα την παραίτησή μου από το υπουργικό αξίωμα για να παραιτηθώ στη συνέχεια και από το βουλευτικό.
Η επιστολή στον Βιμ Βέντερς
Την αντίδρασή του για την ένταξη των Σκοπίων στις τάξεις της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου, με το όνομα «Μακεδονία», εξέφραζε με επιστολή του ο Μ. Θεοδωράκης προς τον πρόεδρό της, σκηνοθέτη Βιμ Βέντερς, το 1992.
Στην επιστολή μεταξύ άλλων σημείωνε: «Οι λόγοι που εκθέτω δεν έχουν σχέση ούτε με πολιτικές σκοπιμότητες, ούτε με εθνικιστικές προκαταλήψεις και ακόμα περισσότερο με οποιουδήποτε τύπου περιφρόνηση προς οποιονδήποτε λαό ή μειονότητα. Πενήντα χρόνια αγώνων για την ελευθερία και την ισότητα όλων των ανθρώπων, όλων των λαών είναι αρκετά, υποθέτω, για να μην κατηγορηθώ τώρα ότι εκφράζω απόψεις που θίγουν έστω και κατά μία κεραία κυριαρχικά δικαιώματα άλλων λαών – όπως εν προκειμένω των Σκοπιανών.
Τυχαίνει, αγαπητέ κ. Βέντερς, να έχω εισηγηθεί στο Υπουργικό Συμβούλιο της 6ης Νοεμβρίου 1991 να μην αναγνωρισθεί το κράτος των Σκοπίων, εφόσον υπάρχει στο όνομά του η λέξη «Μακεδονία», εφόσον δηλαδή επιμένουν να καπηλεύονται κάτι που δεν τους ανήκει (…)
Για την Ιστορία, ας σημειωθεί ότι τελικά η Ακαδημία ακολούθησε την πρότασή του Μίκη και δεν δέχτηκε το «κράτος Μακεδονία», αλλά τους σκηνοθέτες ως άτομα.
Τι έγραφα τότε στη Monde…
«Η Ελλάδα ουδέποτε προέβαλε, είχε ή έχει εδαφικές διεκδικήσεις εις βάρος των γειτόνων της»
Θετική νομίζω ότι απεδείχθη και η παρέμβασή μου για το λεγόμενο «Μακεδονικό ζήτημα», που δημοσιεύθηκε λογοκριμένη δυστυχώς στην εφημερίδα «Le Monde»: «Βαλκάνια, Μακεδονία, Σκόπια αποτελούν, υποθέτω, για την πλειοψηφία των λαών της Ευρώπης, έννοιες σκοτεινές.
Ξαφνικά, κυρίως ο πόλεμος στην πρώην Γιουγκοσλαβία και σε δεύτερη μοίρα η διαφορά, που φέρνει αντιμέτωπους τον ελληνικό λαό στο σύνολό του με την κυβέρνηση των Σκοπίων, έφερε στο προσκήνιο το ομιχλώδες για τους Ευρωπαίους «μακεδονικό πρόβλημα».
Σε ό,τι μας αφορά, εμείς οι Ελληνες παρακολουθούμε έκπληκτοι να αναπτύσσεται ένα περίεργο και ανεξήγητο κύμα ανθελληνισμού σε χώρες που παραδοσιακά τις θεωρούσαμε φιλικές. Αραγε το αξίζουμε; Οι επιθέσεις που δεχόμεθα είναι επιστημονικά θεμελιωμένες; Και πού μπορεί να οδηγήσουν; Ορισμένοι, για να δικαιολογήσουν αυτή τη μεταστροφή κατά της Ελλάδος, διατείνονται ότι η χώρα μας δίνει την εντύπωση μιας «μεγάλης δύναμης», που απειλεί ένα μικρό, φτωχό και αδύνατο κράτος. Και που από «θέση ισχύος» απαιτεί από αυτό, ως πρώτο βήμα επιδείξεως δυνάμεως, να πάψει να χρησιμοποιεί το όνομα Μακεδονία ως επίσημο όνομα του κράτους και τον ήλιο της Βεργίνας (του Φιλίππου) ως επίσημο έμβλημα (σημαία) του.
Δικαιώματα μειονότητας
Ομως, στην πραγματικότητα το αντίθετο ακριβώς συμβαίνει… Θα πρέπει οι Ευρωπαίοι φίλοι μας να γνωρίζουν ότι η Ελλάδα ουδέποτε προέβαλε, είχε ή έχει εδαφικές διεκδικήσεις εις βάρος των γειτόνων της. Παρ’ ότι στην Αλβανία ζουν περισσότεροι από 300.000 Ελληνες, το μόνο που ζητά από τη γειτονική χώρα είναι να διασφαλιστούν για τη μειονότητα αυτή όλα τα δικαιώματα που απορρέουν από τον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ, τις Αρχές του Ελσίνκι και πρόσφατα τις διακηρύξεις της ΔΑΣΕ. Ως προς την Τουρκία, παρ’ ότι εξοντώθηκε η ελληνική παροικία στην Κωνσταντινούπολη (150.000 Ελληνες) και παρ’ ότι τα τουρκικά στρατεύματα εξακολουθούν να κατέχουν παρανόμως (από το 1974 έως σήμερα) το 37% της Κύπρου, ο ελληνικός λαός διατηρεί ελπίδες ότι η τουρκική πλευρά θα θελήσει να προσαρμοστεί στο πνεύμα της εποχής μας, που απαιτεί την πολιτική της στρατιωτικής βίας να την αντικαταστήσει ένα πνεύμα δικαίου και καλής γειτονίας.
Τέλος, όσον αφορά τα Σκόπια, όχι μόνο δεν έχουμε την παραμικρή εδαφική βλέψη αλλά αντίθετα κατανοώντας τα προβλήματα που έχει συσσωρεύσει η κατάρρευση του σοσιαλισμού και ο πόλεμος στην περιοχή, είμαστε έτοιμοι όλοι οι Ελληνες, αδιακρίτως κομμάτων, να βοηθήσουμε αυτό το μικρό γειτονικό κράτος να διατηρήσει την ακεραιότητα των συνόρων του και να εισέλθει στο δρόμο της οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης.
Posts
No comments:
Post a Comment