Υπάρχουν δυο ειδών εκδικάσεις: Η νομική και η συνειδησιακή. Η πρώτη, για να λειτουργήσει αντικειμενικά, προϋποθέτει ανεξάρτητους μηχανισμούς εκδίκασης με απρόσκοπτη εφαρμογή ενός νομικού πλαισίου, το οποίο δεν συνιστά αποτέλεσμα δολιότητος. Δυστυχώς αυτές οι προϋποθέσεις δεν υφίστανται. Παρ’ όλα αυτά δεν δικαιούμεθα να απαξιώσουμε το ισχύον σύστημα απόδοσης δικαιοσύνης. Όσο διαβρωμένο κι αν είναι αυτό, δεν παύει να καθορίζεται από τον προσδιορισμό του, ο οποίος εξακολουθεί να υφίσταται ως αίτημα κάτω από όλες τις δυνατές συνθήκες.
Κατά συνέπεια οφείλουμε – εάν θέλουμε να θεωρούμε τους εαυτούς μας πολίτες και όχι υπηκόους άνευ υποχρεώσεων και ευθυνών – να προωθήσουμε την αντίστοιχη καταγγελία.
Από πλευράς τακτικής ενός κινήματος Εθνικής Επιβίωσης (ή και Εθνοκεντρικής Αναγέννησης, όπως πρότεινε σε πρόσφατη ανάρτηση με τίτλο “Ο Απολυταρχισμός του Πασόκ…” και περιεχόμενο την αναφορά σε νόθευση των κοινοβουλευτικών θεσμών η “Αριστερά της Δεξιάς”) που κατευθύνεται ενάντια στις συνέπειες της καταστροφής της χώρας, βάσει της έξωθεν επιβληθείσης προσαγωγής στο ΔΝΤ., η έγερση της αντίστοιχης καταγγελίας αποτελεί σημαντικό καθήκον.
Όμως μια καταγγελία δεν μπορεί να υφίσταται αφηρημένα, αλλά οφείλει να δομείται νομικά, στηριζόμενη σε συστηματική προβολή αποδεικτικών στοιχείων. Αυτά υπάρχουν και είναι γνωστά τοις πάσι. Υπάρχουν όμως περιπτωσιακά καταγραμμένα και χωρίς συστηματική συγκρότηση δικογραφίας.
Υπάρχει συγκεκριμένη καταγγελία του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως στην Βουλή, ότι η κυβέρνηση προέβη σε χρονική μετάθεση λογιστικής καταγραφής εσόδων, καθώς και μέτρων καταβολής φόρων και εισφορών, με στόχο την ονομαστική διόγκωση του δημοσίου ελλείμματος. Αυτή η ονομαστική διόγκωση, σε συνδυασμό (και προφανή συνεννόηση) με χρηματιστικά κερδοσκοπικά τεχνάσματα, οδήγησε στην απότομη έκρηξη του δανειοδοτικού κόστους και στην δανειοληπτική απαξίωση της Ελλάδος. Μεγάλη συνυπευθυνότητα έχει η μανιώδης εκστρατεία δυσφήμησης, που κλιμάκωσαν μαζικά μέσα της αλλοδαπής, αλλά και η ολιγωρία κάποιων κυβερνήσεων οικονομικώς ισχυρών κρατών της ΕΕ. να συναινέσουν σε δανειοδότηση της Ελλάδας, πριν την προσφυγή της κυβέρνησης στο ΔΝΤ. Δυστυχώς συνάγεται το συμπέρασμα, ότι αυτή η προσφυγή ήταν και από αυτές ηθελημένη, συμμετέχοντας ενεργά σε μια καμπάνια, η οποία αποδυνάμωσε την φερεγγυότητα του κοινού νομίσματος και την συνεκτικότητα της Ενώσεως, απαυξάνοντας τους σοβαρούς ορατούς κινδύνους, που υφίστανται και για άλλα κράτη – μέλη.
Δυστυχώς όμως την ουσιαστική αφετηρία παρείχε με θρασύτατο τρόπο η εγχώρια κυβέρνησις.
Μια τέτοιου είδους καταγγελία υπέχει σοβαρότατης εθνικής βάσεως και συνεπειών. Κατά συνέπεια προσήκει να μην προωθηθεί από μεμονωμένο ιδιώτη. Εδώ καλείται να πράξει το κοινωνικό σύνολο, υπό την πρωτοβουλία των υγειών δυνάμεων του Έθνους.
Κατά συνέπεια είναι σκόπιμο να προωθηθεί αντίστοιχη ΠΑΝΕΘΝΙΚΗ ΚΑΜΠΑΝΙΑ.
Προσωπικώς αντίκειμαι σε προπηλακισμούς πολιτικών από ανωνύμους και σε πολιορκητικές ενέργειες σε βάρος του κτηρίου, όπου συνεδριάζουν αυτοί που όφειλαν να είναι Εθνική Αντιπροσωπεία. Θεωρώ ότι τέτοιου είδους αντιδράσεις προωθούν καταστάσεις τύπου “εμπρησμού του Ράιχσταγκ”, που εγκύπτουν μέσα στην λογική και τον προγραμματισμό των δυνάμεων της ανωμαλίας, που καθοδηγούνται παρασκηνιακά από τις δυνάμεις που βρίσκονται όπισθεν του ΔΝΤ.
Αντίκειμαι στην λογική εφαρμογής βίας, πιστεύω όμως στην παθητική αντίσταση, αλλά πρωτίστως θεωρώ, ότι ο λαός και η κοινωνία οφείλουν να προβούν στην οργανωμένη προώθηση σκόπιμων αντιμέτρων. Το κεντρικό αυτών των μέτρων θεωρώ ότι είναι σκόπιμο να συνίσταται στην προώθηση καταγγελίας της παρούσης κυβερνήσεως επί εσχάτει προδοσία.
Προς αυτήν την κατεύθυνση πρέπει:
- Να δομηθεί συγκεκριμένη καταγγελία στην προοπτική σχηματισμού φακέλου.
- Να ξεκινήσει κίνηση επιτροπών βάσης που θα την στηρίξει.
- Να ξεκινήσει συλλογή υπογραφών από φορέα συντονισμού.
Στο ζήτημα της συνειδησιακής καταγγελίας θα τοποθετηθώ προσεχώς.
Πηγή: Πελαγοφίαλος
Posts
No comments:
Post a Comment